by ·Możliwość komentowania Święto Cuasimodo została wyłączona

Korespondencja z Ks. Robertem – misjonarzem poslugujacym w Chile w Champa w parafii MB z Guadelupe

W drugą niedzielę Wielkanocy w Chile obchodzone jest święto Cuasimodo. Jest to święto typowo chilijskie, nieznane w innych częściach świata katolickiego. W czasie pielgrzymki do tego południowoamerykańskiego kraju przed trzydziestoma laty św. Jan Paweł II nazwał je „prawdziwym skarbem Ludu Bożego”. W tym dniu kapłan w uroczystej procesji, otoczony konnym orszakiem zanosi, albo raczej zawozi Komunię św. ludziom chorym. Dosiadający koni tzw. „guaso” ubrani są w specjalnie na ten dzień przygotowane stroje. Na znak szacunku zamieniają kapelusze na białe chusty zawiązywane na głowie, a na ramiona zakładają pelerynę przypominająca kapę, jakiej używa ksiądz w czasie sprawowania nabożeństw w kościele. Jedni trzymają w dłoniach religijne sztandary lub flagi chilijskie i watykańskie, inni dzwonki, którym obwieszczają przyjście Chrystusa. Procesji towarzyszą okrzyki na cześć Chrystusa zmartwychwstałego i obecnego w Najświętszym Sakramencie: „Niech żyje Chrystus zmartwychwstały!”, „Niech żyje Boży Syn!”, „Niech żyje Jezus w Najświętszym Sakramencie!”.

Nazwa Cuasimodo pochodzi od pierwszych słów mszalnej antyfony na wejście 2 niedzieli wielkanocnej w wersji łacińskiej: Quasimodo geniti infantes tzn.: Jak niedawno narodzone niemowlęta, pragnijcie duchowego niesfałszowanego mleka, abyście dzięki niemu wzrastali ku zbawieniu. Początki święta sięgają czasów Soboru Trydenckiego (1545-1563), który postanowił, aby przyjmować Komunię św. przynajmniej raz w roku. Kapłani udający się do chorych, pozbawionych możliwości spełnienia tego przykazania w kościele, byli w tamtym czasie narażeni na napady grasujących w okolicy złodziei, a ich łupem stawały się naczynia liturgiczne, w których przenoszono Najświętszy Sakrament. Miejscowa ludność organizowała zatem konną eskortę zapewniającą bezpieczeństwo kapłanowi i niesionym przez niego Świętym Postaciom.

W tym roku święto Cuasimodo zbiegło się z rocznicą błogosławieństwa jednej z kaplic należących do parafii Champa – kaplicy św. Teresy de los Andes w Vínculo, gdzie święto Cuasimodo obchodzone jest w trzecią niedzielę Wielkanocy. Uroczystej Mszy św. przewodniczył biskup Juan Ignacio González Errázuriz. Po zakończonej Mszy pobłogosławił on uczestników procesji udającej się z Najświętszym Sakramentem do chorych parafian.

¡Viva Jesús sacramentado! ¡Viva Cristo resucitado!

ks. Robert

by ·Możliwość komentowania Godzina święta została wyłączona

Godzina święta w parafii, która przygotowuje do przyszłej adoracji wieczystej w powstającej kaplicy. Niech będzie uwielbiony Jezus w Najświętszym Sakramencie!

ks. Robert

by ·Możliwość komentowania Duchowe oddychanie została wyłączona

1. W czasie ostatniego spotkania (8 maja) mówiliśmy o „oddychaniu duchowym”. Co to jest?

  • W czasie normalnego oddychania robimy na przemian wydechy i wdechy. W czasie wydechu wyrzucamy trujący dwutlenek węgla, a w czasie wdechu napełniamy się ożywczym tlenem.
  • W czasie „oddychania duchowego” należy najpierw zrobić „duchowy wydech”, czyli odrzucić zło, wyrzec się grzechu, prosić Boga o przebaczenie.
  • Potem robimy „duchowy wdech” – napełniamy się Duchem świętym, otwieramy się na Boga, na Jego łaski.
  • Oddychamy często, praktycznie cały czas. Podobnie ma wyglądać nasze „duchowe oddychanie”. Nie czekajmy tygodniami na wyznanie Bogu naszych grzechów! Zróbmy to od razu! Bóg wybacza nam! Oczywiście w przypadku grzechu ciężkiego należy pójść w najbliższym możliwym terminie do spowiedzi, ale Boga możemy od razu prosić o przebaczenie. Nie duśmy się, tylko zróbmy „duchowy wydech” i wyrzućmy z siebie grzech, zło. I od razu też zaczerpnijmy ożywczego tlenu, zróbmy „duchowy wdech” i otwierajmy się na Boże prowadzenie, na Jego Słowo, na Jego Ducha.
  • Często naszym problemem nie jest grzech, ale przyzwyczajenie się do grzechu, życie z nim… Dlatego „oddychajmy duchowo” jak najczęściej, co najmniej kilka razy dziennie!

2. Zadanie domowe

Przeczytaj w ciągu tygodnia wszystkie poniższe fragmenty. Jednym z nich podziel się w czasie najbliższego spotkania w małych grupach, szczególnie jak rozumiesz ten fragment pod kątem „oddychania duchowego”.

  1. Rz 7, 14-25
  2. Rz 8, 1-15
  3. Łk 5, 17-26
  4. J 8, 34-36
  5. Rz 6, 7-18
  6. Ef 2, 1-10
  7. 1 P 1, 5-11

3. Pytania do dzielenia się w czasie następnego spotkania w poniedziałek 15 maja

  1. Podzielić się wybranym fragmentem. Jak go rozumiem, szczególnie pod kątem „oddychania duchowego”?
  2. Czy stosuję praktykę „oddychania duchowego”? Podzielić się swoimi odczuciami.
  3. Czym chcielibyśmy się podzielić (temat dowolny)?
  4. Jak przeżyliśmy Święta Wielkiej Nocy? Co mnie szczególnie poruszyło?

by ·Możliwość komentowania została wyłączona

Świadectwo z „Rzeszowskiego Wieczoru Uwielbieniowego”, który odbywa się raz w miesiącu.

Zapraszam do posłuchania również innych. Są dostępne na YouTube – AR